Μάθημα 4: Δημιουργία της εσωτερικής σου παραγγελίας

Μάθημα 4: Δημιουργία της εσωτερικής σου παραγγελίας

Εισαγωγή:

Στόχος αυτού του μαθήματος αυτοβοήθειας είναι να σε βοηθήσει να σκεφτείς διάφορα στοιχεία της ζωής σου και να δημιουργήσεις μια «εσωτερική τάξη» των πραγμάτων. Σε καλούμε να εργαστείς με τη βοήθεια ενός δημοφιλούς παραμυθιού, της «Μητέρας Χολ» για το σκοπό αυτό και να ακολουθήσεις τα βήματα της ωραίας θετής κόρης για να φτάσεις στο στόχο να πάρεις ένα «χρυσό μπάνιο» από τη Μητέρα Χολ. Η εργασία στον εαυτό μας μέσα από ένα παραμύθι είναι ένα συναρπαστικό έργο, αλλά δεν είναι καθόλου απλό. Σε ένα παραμύθι, η τάξη αποκαθίσταται μέχρι το τέλος, ο ήρωας του παραμυθιού κάνει ένα γενικό ταξίδι και περνάει σε ένα επόμενο στάδιο αυτοανάπτυξης.

Αυτό είναι και το δικό μας καθήκον – να ερμηνεύσουμε τις στροφές και τους «κώδικες» του παραμυθιού για τη δική μας ζωή, να βρούμε τα βήματα που θα μας βοηθήσουν να γίνουμε χρυσή κόρη αντί για βρώμικη.

Πριν αρχίσεις να δουλεύεις με αυτό το εργαλείο, βεβαιώσου ότι έχεις

• αρκετό χρόνο: τουλάχιστον 45-50 λεπτά απερίσπαστου χρόνου
• αρκετό και ασφαλή χώρο για να εργαστείς χωρίς διακοπές και χωρίς να σε ενοχλούν στη διαδικασία σου
• μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτό το εργαλείο μόνη σου ή αν έχεις ένα άτομο εμπιστοσύνης, μπορείς επίσης να καλέσεις και άλλους να το κάνουν μαζί σου.

Στόχοι:

Απαιτούμενος χρόνος:

τουλάχιστον 45 λεπτά, ανάλογα με τον προσωπικό ρυθμό και τις ανάγκες

Μπορείς να κατεβάσεις τις ασκήσεις αυτού του μαθήματος ΕΔΩ

Άσκηση 1: Προετοιμασία για την εργασία με ένα παραμύθι – διαμόρφωση του σκηνικού

Όταν εργάζεσαι με ένα παραμύθι, σε καλούμε να προετοιμάσεις έναν ωραίο χώρο για να εργαστείς. Ίσως να βάλεις κάποια ωραία μουσική, να ανάψεις ένα κερί, να φτιάξεις ένα τσάι. Θα πας σε ένα ταξίδι μέσα στο παραμύθι, γι’ αυτό είναι ωραίο, αν προετοιμάσεις μια ατμόσφαιρα σαν παραμύθι γύρω σου.

Σε ενθαρρύνουμε επίσης να προετοιμάσεις όλα τα εργαλεία που θα χρειαστείς για να εργαστείς με τα ερωτήματα που θα τεθούν αργότερα. Θα χρειαστείς στυλό και χαρτί, ενώ μπορείς να χρησιμοποιήσεις μολύβια ζωγραφικής, στυλό, μαρκαδόρους κ.λπ.

Παρακαλούμε διάβασε όλα τα βήματα για να ξέρεις πώς να προχωρήσεις στα επόμενα βήματα.

Άσκηση 2: Προετοιμασία για την εργασία με ένα παραμύθι – ανάγνωση του παραμυθιού

Τι βγάζεις από το παραμύθι;

Όταν αρχίσουμε να δουλεύουμε με τον εαυτό μας μέσα από το παραμύθι της Μητέρας Χολ, ας ακούσουμε ή ας διαβάσουμε πρώτα το παραμύθι, στη συνέχεια ας καθίσουμε αναπαυτικά, ας κλείσουμε τα μάτια και ας αφήσουμε τη διάθεση του παραμυθιού να μας πλημμυρίσει… και ας απαντήσουμε σε μερικές ερωτήσεις. Διάβασε τα ερωτήματα πριν, και σκέψου τα αφού διαβάσεις το παραμύθι!

Σκέψου το!

• Μπορείς να βρεις ένα χρώμα από το παραμύθι; Φέρε το μαζί σου!
• Μπορείς να βρεις μια μυρωδιά από το παραμύθι; Φέρε τη μαζί σου!
• Πού βρίσκεσαι στην ιστορία; Ποιοι είναι εκεί μαζί σου; Ποια είναι η αποστολή σου σε εκείνο το μέρος;

Γράψε τις απαντήσεις σου! Πόσο σχετίζεται το καθήκον σου εκεί με αυτό που πρέπει να κάνεις στη ζωή σου; Σκέψου μεταφορικά.

Μητέρα Χολ^[2]

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια χήρα που είχε δύο κόρες- η μία ήταν όμορφη και εργατική, η άλλη άσχημη και τεμπέλα. Η μητέρα, όμως, αγαπούσε περισσότερο την άσχημη και τεμπέλα, επειδή ήταν η δική της κόρη, και έτσι την άλλη, που ήταν μόνο θετή κόρη της, την έβαζαν να κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού και ήταν η Σταχτοπούτα της οικογένειας. Η μητριά της την έστελνε κάθε μέρα να κάθεται δίπλα στο πηγάδι στον κεντρικό δρόμο και να γυρίζει μέχρι να ματώσουν τα δάχτυλά της. Μια μέρα έτυχε να πέσει λίγο αίμα στο αδράχτι και καθώς το κορίτσι σταμάτησε πάνω από το πηγάδι για να το ξεπλύνει, το αδράχτι πετάχτηκε ξαφνικά από το χέρι της και έπεσε στο πηγάδι. Έτρεξε στο σπίτι κλαίγοντας για να πει την ατυχία της, αλλά η μητριά της της μίλησε σκληρά και αφού την μάλωσε άγρια, της είπε με άσχημο τρόπο: «Αφού άφησες το αδράχτι να πέσει στο πηγάδι, μπορείς να πας μόνη σου και να το βγάλεις».

Το κορίτσι γύρισε πίσω στο πηγάδι χωρίς να ξέρει τι να κάνει, και τελικά μέσα στην αγωνία της πήδηξε στο νερό πίσω από το αδράχτι. Δεν θυμόταν τίποτε άλλο μέχρι που ξύπνησε και βρέθηκε σε ένα όμορφο λιβάδι, γεμάτο ήλιο και με αμέτρητα λουλούδια να ανθίζουν προς κάθε κατεύθυνση. Περπάτησε πάνω στο λιβάδι, και σε λίγο βρέθηκε μπροστά σε έναν φούρνο γεμάτο ψωμιά, και τα ψωμιά της φώναζαν: «Βγάλε μας έξω, βγάλε μας έξω, αλλιώς αλίμονο, θα καούμε, θα γίνουμε στάχτη, έχουμε ψηθεί από καιρό». Πήρε λοιπόν το φτυάρι του ψωμιού και τα έβγαλε όλα έξω.

Προχώρησε λίγο πιο πέρα, ώσπου έφτασε σε ένα δέντρο γεμάτο μήλα. «Κούνα με, κούνα με, σε παρακαλώ», φώναξε το δέντρο. «Τα μήλα μου, ένα και ένα, όλα είναι ώριμα». Τίναξε λοιπόν το δέντρο, και τα μήλα έπεσαν πάνω της σαν βροχή. Συνέχισε όμως να το κουνάει μέχρι που δεν έμεινε ούτε ένα μήλο πάνω του. Τότε μάζεψε προσεκτικά τα μήλα σε ένα σωρό και περπάτησε ξανά.

Το επόμενο πράγμα στο οποίο έφτασε ήταν ένα μικρό σπίτι, και εκεί είδε μια γριά γυναίκα να κοιτάζει έξω, με τόσο μεγάλα δόντια, που τρόμαξε και γύρισε να φύγει τρέχοντας. Αλλά η γριά την φώναξε: «Τι φοβάσαι, αγαπητό μου παιδί; Μείνε μαζί μου. Αν κάνεις σωστά τις δουλειές του σπιτιού μου για μένα, θα σε κάνω πολύ ευτυχισμένη. Πρέπει όμως να προσέχεις πολύ να στρώνεις το κρεβάτι μου με τον σωστό τρόπο, γιατί θέλω να το κουνάς πάντα καλά, ώστε να πετάνε τα φτερά, τότε λένε, εκεί κάτω στον κόσμο, ότι χιονίζει, γιατί εγώ είμαι η Μητέρα Χολ». Η γριά μίλησε τόσο ευγενικά, που το κορίτσι πήρε θάρρος και συμφώνησε να μπει στην υπηρεσία της.

Φρόντιζε να κάνει τα πάντα σύμφωνα με τις εντολές της γριάς και κάθε φορά που έστρωνε το κρεβάτι το κούναγε με όλη της τη δύναμη, έτσι ώστε τα πούπουλα να πετούν σαν πολλές νιφάδες χιονιού. Η γριά κρατούσε το λόγο της: δεν της μίλησε ποτέ θυμωμένα και της έδινε κάθε μέρα ψητά και βραστά κρέατα.

Έτσι έμεινε για λίγο καιρό με τη μητέρα Χόλ και μετά άρχισε να γίνεται δυστυχισμένη. Στην αρχή δεν μπορούσε να πει γιατί αισθανόταν θλιμμένη, αλλά τελικά συνειδητοποίησε ότι είχε μεγάλη λαχτάρα να γυρίσει στο σπίτι της. Τότε κατάλαβε ότι νοσταλγούσε το σπίτι της, παρόλο που ήταν χίλιες φορές καλύτερα με τη Μητέρα Χολ παρά με τη μητριά και την αδελφή της. Αφού περίμενε λίγο, πήγε στη Μητέρα Χολ και είπε: «Έχω τόση νοσταλγία για το σπίτι μου, που δεν μπορώ να μείνω άλλο μαζί σας, γιατί αν και είμαι τόσο ευτυχισμένη εδώ, πρέπει να επιστρέψω στους δικούς μου ανθρώπους». Τότε η Μητέρα Χολ είπε: «Χαίρομαι που θέλεις να γυρίσεις στους δικούς σου ανθρώπους, και επειδή με υπηρέτησες τόσο καλά και πιστά, θα σε πάω εγώ η ίδια στο σπίτι σου».

Στη συνέχεια οδήγησε την κοπέλα από το χέρι μέχρι μια πλατιά πύλη. Η πύλη άνοιξε, και καθώς το κορίτσι πέρασε, έπεσε πάνω της μια βροχή χρυσού, και το χρυσάφι προσκολλήθηκε πάνω της, έτσι ώστε καλύφθηκε από το κεφάλι μέχρι τα πόδια. «Αυτή είναι η ανταμοιβή για την εργατικότητά σου», είπε η Μητέρα Χολ και καθώς μιλούσε της έδωσε το αδράχτι που είχε ρίξει στο πηγάδι. Τότε η πύλη έκλεισε και το κορίτσι βρέθηκε ξανά στον παλιό κόσμο, κοντά στο σπίτι της μητριάς της.

Καθώς έμπαινε στην αυλή, ο κόκορας που ήταν σκαρφαλωμένος στο πηγάδι, φώναξε:

«Κικιρίκου! Η χρυσή σου κόρη επέστρεψε σε σένα».

Τότε μπήκε μέσα, στη μητριά της και την αδελφή της, και καθώς ήταν τόσο πλούσια καλυμμένη με χρυσό, την υποδέχτηκαν θερμά. Τους διηγήθηκε όλα όσα είχαν συμβεί, και όταν η μητριά άκουσε πώς είχε αποκτήσει τα μεγάλα της πλούτη, σκέφτηκε ότι θα ήθελε η άσχημη, τεμπέλικη κόρη της να πάει να δοκιμάσει την τύχη της. Έτσι έβαλε την αδελφή της να πάει να καθίσει δίπλα στο πηγάδι και να γυρίσει, και το κορίτσι τσίμπησε το δάχτυλό της και έχωσε το χέρι της σε έναν θάμνο με αγκάθια, ώστε να πέσει λίγο αίμα πάνω στο αδράχτι. Έπειτα την πέταξε στο πηγάδι και πήδηξε και η ίδια μέσα.

Όπως και η αδελφή της, ξύπνησε στο όμορφο λιβάδι και περπάτησε μέχρι να φτάσει στον φούρνο. «Βγάλτε μας έξω, βγάλτε μας έξω, αλλιώς, αλίμονο, θα καούμε, θα γίνουμε στάχτη, έχουμε ψηθεί από καιρό», φώναζαν τα ψωμιά όπως και πριν. Αλλά η τεμπέλα απάντησε: «Νομίζετε ότι θα λερώσω τα χέρια μου για σας;» και προχώρησε. Σύντομα έφτασε στη μηλιά. «Κούνα με, κούνα με, σε παρακαλώ. Τα μήλα μου, ένα κι ένα, είναι ώριμα», φώναξε. Αλλά εκείνη απάντησε μόνο: «Ωραίο πράγμα να μου ζητάς να το κάνω, μπορεί να πέσει ένα από τα μήλα στο κεφάλι μου», και προχώρησε.

Τελικά, έφτασε στο σπίτι της μητέρας Χολ, και καθώς είχε ακούσει τα πάντα για τα μεγάλα δόντια από την αδελφή της, δεν τα φοβήθηκε και συνδέθηκε με τη γριά χωρίς καθυστέρηση. Την πρώτη μέρα ήταν πολύ υπάκουη και εργατική και κατέβαλε προσπάθεια για να ευχαριστήσει τη Μητέρα Χολ, γιατί σκεφτόταν το χρυσάφι που θα έπαιρνε ως αντάλλαγμα. Την επόμενη μέρα, όμως, άρχισε να χασομεράει με τη δουλειά της, και την τρίτη μέρα ήταν ακόμα πιο νωθρή. Τότε άρχισε να ξαπλώνει στο κρεβάτι τα πρωινά και αρνιόταν να σηκωθεί. Ακόμα χειρότερα, αμέλησε να στρώσει σωστά το κρεβάτι της γριάς και ξέχασε να το κουνήσει για να πετάξουν τα φτερά. Έτσι, η μητέρα Χολ πολύ σύντομα κουράστηκε από αυτήν και της είπε να φύγει. Το τεμπέλικο κορίτσι χάρηκε με αυτό και σκέφτηκε: «Ο χρυσός θα γίνει σύντομα δικός μου».

Η μητέρα Χολ την οδήγησε, όπως είχε οδηγήσει και την αδελφή της, στην πλατιά πύλη. Αλλά καθώς περνούσε, αντί για βροχή χρυσού, ένας μεγάλος κουβάς πίσσα έπεσε πάνω της. «Αυτό είναι το αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες σου», είπε η γριά και έκλεισε την πύλη. Έτσι η τεμπέλα αναγκάστηκε να γυρίσει σπίτι της καλυμμένη με πίσσα, και ο κόκορας στο πηγάδι φώναξε μόλις την είδε:

«Κικιρίκου! Η βρώμικη κόρη σου γύρισε πίσω σε σένα».

Όμως, όσο κι αν προσπάθησε, δεν μπόρεσε να βγάλει την πίσσα και αυτή έμεινε πάνω της όσο ζούσε.

[2] Αυτή η ιστορία προέρχεται από το: The Red Fairy Book του Andrew Lang

Άσκηση 3: Δημιουργία μιας εσωτερικής τάξης – εργασία με το παραμύθι

Έχεις νιώσει κάποια στιγμή στη ζωή σου το ίδιο συναίσθημα; Το νιώθεις και τώρα; Σκέψου το. Ποια είναι εκείνα τα πράγματα που «σου κόβουν τα δάχτυλα», «σε κάνουν να αιμορραγείς»;

Μπορείς επίσης να καθίσεις και να αρχίσεις να γράφεις ό,τι σου έρχεται στο μυαλό. Μπορείς να αρχίσεις να γράφεις με την αρχή αυτών των προτάσεων:

«Αυτό που με κάνει να νιώθω ότι αιμορραγώ, είναι…».

«Έχω κουραστεί από το …..»

«Αισθάνομαι εξαντλημένη, επειδή…»

Αφού γράψεις, δώσε χρόνο στον εαυτό σου. Απλά κλείσε τα μάτια σου και φαντάσου, πώς θα ήταν να ξυπνήσεις σε ένα όμορφο ανοιξιάτικο/καλοκαιρινό χωράφι. Προσπάθησε να νιώσεις το αεράκι του ανέμου, τις μυρωδιές, φαντάσου τα χρώματα.

Μπορείς να περάσεις όσο περισσότερο χρόνο θέλεις εδώ.

1. Υπάρχουν κάποια ψωμιά, τα οποία είναι ήδη παραψημένα. Ποια είναι εκείνα τα στοιχεία της λίστας σου, τα οποία στην πραγματικότητα δεν σου είναι πια χρήσιμα; Ίσως να ήταν κάποτε, αλλά αυτή τη στιγμή απλώς σου παίρνουν χώρο και χρόνο.
   Μπορείς να απαλλαγείς από αυτά. Σκέψου το καλά.
2. Υπάρχουν κάποια ψωμιά, τα οποία δεν είναι ακόμα έτοιμα, χρειάζονται ακόμα ψήσιμο. Ποια είναι εκείνα τα στοιχεία της λίστας σου, τα οποία δεν έχουν ακόμα το πλήρες δυναμικό τους; Τα οποία θα ήθελες να αναπτύξεις ακόμα περισσότερο; Πώς;
3. Και υπάρχουν ψωμιά, τα οποία είναι απλά τέλεια. Ποιοι είναι εκείνοι οι υλικοί και μη υλικοί πόροι, στους οποίους μπορείς να βασιστείς;

Δώσε στον εαυτό σου αρκετό χρόνο. Μπορείς να εκτυπώσεις τη σελίδα ζωγραφικής στο τέλος του μαθήματος και να σκεφτείς τις ερωτήσεις ενώ ζωγραφίζεις.

1. Υπάρχουν σχέσεις, οι οποίες είναι σάπιες. Δεν είναι καλές, δεν είναι πια υγιείς, αλλά ταυτόχρονα καταστρέφουν άλλες σχέσεις. Ποιες από αυτές θεωρείς ότι ανήκουν σε αυτή την κατηγορία; Πόσο είναι δυνατόν να τις διαχωρίσεις ή να τις χωρίσεις;
2. Υπάρχουν σχέσεις, οι οποίες είναι απλώς καλές όπως είναι. Είναι επίσης ευχάριστο να τις σκέφτεσαι και ανταποδοτικά. Σε γεμίζουν με χαρά. Βάλε τις στη δεύτερη κατηγορία και σκέψου τις ως πόρους, όταν τις χρειάζεσαι.
3. Υπάρχουν εκείνες οι σχέσεις, οι οποίες δεν είναι ακόμη ώριμες. Πρέπει να παρέχεις «ηλιοφάνεια» σε αυτές για να ωριμάσουν. Ποιες είναι αυτές οι σχέσεις; Πώς τις καλλιεργείς για να γίνουν καλές και ικανοποιητικές;

Δώσε στον εαυτό σου αρκετό χρόνο. Μπορείς να εκτυπώσεις τη σελίδα ζωγραφικής στο τέλος του μαθήματος και να σκεφτείς τις ερωτήσεις ενώ ζωγραφίζεις.

Μπορείς επίσης να τα γράψεις αυτά:

«Για να ταρακουνήσω τα πράγματα γύρω μου και να σκορπίσω χαρά, χρειάζεται να…».

«Για να ταρακουνήσω τον εαυτό μου και να νιώσω χαρά, χρειάζομαι να….»

Δώσε στον εαυτό σου αρκετό χρόνο. Μπορείς να εκτυπώσεις τη σελίδα ζωγραφικής στο τέλος του μαθήματος και να σκεφτείς τις ερωτήσεις ενώ ζωγραφίζεις.

Άσκηση 4: Βγαίνοντας από το παραμύθι με χρυσό κάλυμμα

Αν έχεις κάνει όλα τα βήματα της εσωτερικής τάξης πραγμάτων, πιθανότατα αισθάνεσαι ήδη καλύτερα στη ζωή σου. Ωστόσο, το να καταγράψεις τα απαραίτητα βήματα (για να αναπτύξεις νέους πόρους, σχέσεις, να απαλλαγείς από τα παλιά και τα σάπια), δεν αρκεί. Πρέπει να κάνεις πράξει αυτά που λες.

Επομένως, μπορεί να μη φτάσεις στο τέλος ενός παραμυθιού πολύ γρήγορα. Μερικές φορές χρειάζονται χρόνια μέχρι να μπορέσεις πραγματικά να ανακτήσεις τον έλεγχο της ζωής σου και να φτιάξεις τη νέα τάξη πραγμάτων.

Το καθήκον εδώ είναι να διαμορφώσεις τα βήματα για να φτάσεις εκεί, και να ελέγχεις από καιρό σε καιρό ότι πηγαίνεις προς τη σωστή κατεύθυνση.

Ανατροφοδότηση και αξιολόγηση

Ως αποτέλεσμα αυτού του μαθήματος πώς αισθάνεσαι:

Το Αδράχτι

«Αυτό που με κάνει να αισθάνομαι ότι αιμορραγώ, είναι…»

«Έχω κουραστεί από το …..»

«Αισθάνομαι εξαντλημένη, επειδή…»

Τα Ψωμιά στο Φούρνο

Ο Σωρός των Μήλων

Τα Φτερά της Φροντίδας

^[1] Όλες οι εικόνες στο κείμενο δημιουργούνται από την Midjourney, inc. από τη συγγραφέα, Eva Virag Suhajda